آسیه خواجه علی؛ محمود رضا گشمردی؛ روح الله رحمتیان؛ رویا لطافتی
چکیده
از بین وظایفی که معلمان بر عهده دارند، به نظر می‌رسد یکی از مواردی که بیشتر مایه‌ی دغدغه ی آنهاست، ارزشیابی میزان یادگیری زبان‌آموزان باشد، آن هم در رویکرد کنشی و به ویژه رویکرد مبتنی بر توانایی‌های ایشان. ارزشیابی مرحله‌ای اساسی در فرآیند یادگیری است که هم به یادگیری بهتر و هم به رضایت فراگیران کمک می‌کند، و به عبارت دیگر، عنصری ...
بیشتر
از بین وظایفی که معلمان بر عهده دارند، به نظر می‌رسد یکی از مواردی که بیشتر مایه‌ی دغدغه ی آنهاست، ارزشیابی میزان یادگیری زبان‌آموزان باشد، آن هم در رویکرد کنشی و به ویژه رویکرد مبتنی بر توانایی‌های ایشان. ارزشیابی مرحله‌ای اساسی در فرآیند یادگیری است که هم به یادگیری بهتر و هم به رضایت فراگیران کمک می‌کند، و به عبارت دیگر، عنصری جدایی ناپذیر از این فرآیند است که گاه از چشم معلمان پنهان مانده و اهمیت آن مورد توجه آنها و موسسات آموزشی قرار نمی-گیرد. بنابراین، به منظور تقویت یادگیری و تشخیص میزان رشد توانایی‌های زبان‌آموزان در پایان دوره‌ی آموزشی، نحوه‌ی عملکرد معلمان در ارزشیابی نیازمند تغییراتی است که به پیشرفت در یادگیری منجر شود. بدین منظور، آگاهی از عمکرد معلمان در ارزشیابی و شیوه‌هایی که آنها در ارزشیابی زبان‌آموزان به کار می‌گیرند، ضروری به نظر می‌رسد. در این پژوهش عملکرد گروهی از معلمان زبان فرانسه در ارزشیابی زبان‌آموزان و در اتخاذ تصمیم نهایی در این زمینه مورد مطالعه قرار گرفته‌است. انتایج این تحقیق نشان می دهد که عملکرد معلمان در ارزشیابی به خوبی با دیدگاه های جدید ارزشیابی سازگار نیست. بنابراین این نتایج می توانند در طراحی برنامه‌های آموزشی در جهت حرفه‌ای کردن عملکرد ارزشیابی معلمان زبان فرانسه مفید واقع شود.